TBNZ (Trans België Noord Zuid)

TBNZ 2018 door het VET (TransBelgiëNoordZuid)

Zaterdag 26 mei om 7h smorgens in Meerseldreef. 9 Enthousiaste Vetters verschijnen met hun MTB aan de start van een niet in te schatten uitdaging. Chris Kerstens, Geert Van Looveren, Joris Nyssens, Raf Horrevorst, Karel Van Damme, Kristof Schrauwen, Stijn Bogaerts, Pieter Brughmans en Jan Kenis gaan op 3 dagen van het meest Noordelijke punt van België (grenspaal Meerseldreef) naar het meest zuidelijke punt van België (Torgny) fietsen. Een 400-tal kilometers staan op het programma, vooral offroad. Het parcours werd uitgestippeld door de mannen van ww.solosride.be. Perfect weer, en we starten met volle moed. Greet en Peggy steken nog snel een kaarsje aan bij de Maria-grot om ons van tegenspoed te behoeden.

Na 2 kilometer blijkt dat het kaarske toch iets straffer mocht zijn, want onze eerste kettingbreuk is een feit. De Joris staat zo hevig en kent zijn eigen krachten niet. Gelukkig snel opgelost, dus we zijn verder. Het parcours blijkt soms wel wat improviseren: geklauter over omgevallen bomen, manoeuvreren door voetgangerssluisjes etc erbij horen. Om 10h zijn we aan onze eerste bevoorrading: Leo Bogaerts wacht ons in Lille op met pistolets en koffie. Buikje gevuld, en het tempo gaat iets hoger. Moet ook wel, want we hebben nog veel voor de boeg… Het aflezen van de GPS gaat goed bij de meesten, Jan Kenis vindt het niet erg dat hij zonder GPS gewoon kan volgen. We crossen door het Kempische landschap met veel stof en stoeber, en in Herentals vlammen we met onze velo de trappen af bij de toeristentoren. Plezant!  In Westerlo nemen we onze middagbreak bij Mie Maan. De spaghetti gaat er vlot in. Niet te lang treuzelen, want het is al 13h, en we zijn net op den helft… De GPS instellingen worden allemaal aangepast om batterijverbruik te besparen, want anders komen we in de problemen. We brakken verder, en waar we int begin nog soms op verharde wegen kwamen, ist nu enkel bos en grindpaadjes. Hiervoor deden we het! Na 125 kilometer even nen tussenstop bij de Gempemolen, broer van Jeroen Meeus is blijkbaar den uitbater. We nemen geen Wurst, maar den Dame Blanche en ’t appelgebak zijn overheerlijk. Laatste loodjes nu, we passeren langs de kermis in Meldert, waar Maarten Van Gramberen met zijn klein mannen op de kermis staat. Het terras daar is zeer uitnodigend, maar we moeten door. De taalgrens over, naar Piétran, waar onze eerste slaapplaats is. We komen aan rond half 8 ’s avonds, en bij iedereen is ’t kaarske leeg…een goei 160 kilometer offroad op den teller, 20 km/h gemiddeld… Het zwembad buiten van 14 graden brengt nog even verkoeling voor 2 moedigen, Jan Kenis en ikke. Zalig. Fietsenmaker Chris gaat aan het werk met de fiets van de Karel, wiens derailleur geraakt is na botsing tegen nen boomstam. Gerard en Roza Horrevorst zijn intussen ook aangekomen met hun Mobilhome, zij zullen ons de komende dagen van bevoorrading voorzien, en zorgen voor onze bagage. Om half 9 kunnen we eindelijk eten, pizza als apertitief, lasagne als hoofdgerecht, meer moet dat niet zijn. Een pintje als dessert, en afsluiter van een eerste zalige fietsdag.

Dag 2: wekker om half 7 gezet, want vandaag is de zwaarste rit… Stevig ontbijt, en om half 8 springen we weer op onze fiets. De Kristof lost nog rap zijn zadelpijn-probleem op, Rosa stond erbij en keer ernaar 😉. Het eerste stuk zijn veel grindpaden, tempo ligt goed, tot we net voor de Maasvallei een stevige helling voorgeschoteld krijgen. De afdaling is pittig, fotograaf Karel kan nog net de afdalende Kristof bij de lurven grijpen, anders lag die een paar meter lager… ’s Middags eten in Ciney, het is intussen alweer half 2 en we hebben 80 km op ten teller… Na een uurke toeren we verder, nog 55 kilometer. Midden van een bos doet onze GPS een beetje raar, maar uiteindelijk vinden we onze track toch weer terug… Na een stevige bevoorrading aan de Mobilhome zijn we klaar voor het laatste stuk, anderhalf uur door een stuk bos zonder huizen tegen te komen… prachtig! Na 135 kilometer en 2000 hoogtemeters komen we in Redu aan, het is intussen alweer 8 uur… Lang gefietst, maar geweldig schoon allemaal… Stevig avondmaal achter de kiezen, nen Orval op terras, en dan bed in.

Dag 3: ontbijt om half 8, speciaal voor ons vervroegd, maar we zullen onze tijd weer nodig hebben… Het heeft veel geregend snachts, en de ondergrond ligt er overal drassig bij… Zwaar fietsen, onze fietsen zien nogal af. We komen het bos niet meer uit, en pakken weer elke hoogtemeter mee. Vandaag maar een ‘korte’ etappe van 95 kilometer en 1500 hoogtemeters. We genieten van het natuurschoon, echt ongelooflijk. Nog enkele stevige klimmetjes, maar ook weer leuke afdalingen. Jan Kenis pakt nen binnendoor weg, en schuift met fiets en al naar beneden. We zijn dan twee uur aant rijden zonder iemand tegen te komen, en net op die plaats passeert nen eenzame voetganger. Die zal ook wel niet gedacht hebben… Een beetje later doorkruist onzen track de Semois. Geen keuze, we moeten erdoor. Fiets in onze nek, en we waden door het rivierke… Zalig voor de beentjes… Middagstop in Florenville na 60 kilometer. Het einde van ons avontuur komt in zicht… We passeren de abdij van Orval, en rijden nog even de Franse grens over, dan zijn we daar ook geweest… Torgny komt in zicht, nu nog die grenspaal zoeken. Volgens mij zijn we de enige die die effectief vinden, want de brandnetels errond zijn al lang onaangeroerd gebleven. Half 6, en ons doel is bereikt!! Iedereen is moe, maar keivoldaan!!

Aant kerkhof in Torngy wassen we ons aan een kraantje, we krijgen in ne resto nog een eenvoudig maal, en trekken naar de bus die ons terug naar Loenhout zal brengen. 9 man in een touringcar en onze vuile MTB’s op de middenpad…

Kortom, zalige 3 daagse met ne geweldige hoop die allemaal aan mekaar gewaagd waren… Iedereen ongedeerd, iedereen uitgereden, geen grote mechanische pannes!! We hebben lang gefietst, maar het was een ontzettend schone tocht, onvergetelijk!

Speciale dank aan Gerard en Rosa, zonder hen logistieke hulp hadden we dit avontuur nooit kunnen uitvoeren! Bevoorrading op dag 1 door Leo Bogaerts was ook top! Fietsenmaker Chris zijn deskundigheid kwam meermaals van pas. En schoenmaker Pieter heeft ook wel laten zien dat hij een handje kan toesteken bij mechanische pannes 😉! Heel den hoop heeft een stukske van de organisatie voor zijn rekening genomen, dit was teamwerk!!